Wat zeg je als iemand tegen je vertelt dat zij de diagnose kanker heeft gekregen.
Dit is toch wel een van de meest gestelde vragen aan mij. En ik heb geen passend, juist antwoord voor iedereen. Ik kan alleen zeggen hoe ik hierover denk en heb meegemaakt.
Omkeren
Ik wil het eens omkeren. Wat zeg je tegen je dierbaren als je de diagnose kanker hebt gekregen?
Ik kreeg op een ochtend een mammografie, een echo en onverwachts meteen aansluitend een punctie. De meneer zei dat hij foute cellen zag. Ik was alleen naar het ziekenhuis gegaan, dus heb alleen de eerste schok verwerkt. En dat is iets wat ik achteraf heel fijn vond. Met een stralende zon reed ik naar het werk van mijn man. En dacht alleen maar: hoe ga ik dit aan mijn lief vertellen? Want ik wist mijn vooruitzichten op dat moment nog niet. Het brak mijn hart om hem dit nieuws te vertellen.
En de rest van de familie vertellen dat de kans heel erg groot was dat ik borstkanker zou hebben, het is het moeilijkste wat ik ooit heb moeten doen. Mijn familie woont niet in de buurt, dus ik heb het telefonisch verteld. Mijn schoonfamilie heb ik het wel persoonlijk verteld. En die wisten wel dat er iets was, want we hebben ze nog nooit gevraagd langs te komen en onze nichtjes niet mee te nemen. Ik vond en vind dat het aan mijn schoonzusje en haar man was om het hun kinderen te vertellen. Omdat zij hen konden opvangen en het beste wisten hoe te vertellen.
En dan het moment dat ik zeker wist dat ik kanker hebt. Weer bellen naar mijn zus, vader en tante. De verslagenheid in hun stem horen, de angst horen dat ze je verliezen. En ook weer persoonlijk aan mijn schoonfamilie vertellen. Het enige dat ik dacht, was dat ik sterk moest blijven voor hun. Vooral de nadruk leggen op de uitspraak van de arts: het is te genezen, dat is het enige dat je moet onthouden. Niet mijn verdriet laten zien aan mijn dierbaren, wel laten zien dat ik opgelucht was dat ik nu zekerheid had en dat ik de kanker ging stoppen. En dit zou overleven.
En ook aan mijn andere dierbaren vertellen, ik krijg nog tranen als ik hier aan denk. Aan de geschrokken reacties, de eerste blikken in hun ogen nadat ik de diagnose vertelde.
Zo moeilijk
Een nichtje vroeg me een keertje: ga je nu dood? Ik heb geantwoord dat ik dat niet van plan was, dat de arts had gezegd dat het te genezen was. Maar dat ik nooit 100% garantie kon geven. Ik heb haar beloofd altijd eerlijk te zijn en ik wilde geen belofte te doen die ik niet kon nakomen. Haar vraag brak mijn hart.
Ik heb aan veel mensen verteld dat ik borstkanker had. En elke keer had ik het gevoel: dit gaat niet over mij. Dit vertel ik voor iemand anders. Ik wilde ook geen enkele twijfel horen over de afloop. Ik zou dit overleven. Punt.
Hoe ik reageer als iemand aan mij verteld kanker te hebben.
Je zou denken dat ik precies weet hoe te reageren. Maar dat weet ik dus niet. Jet eerste waar ik aan denk als ik zoiets hoor, is: o nee, ik wil niet dat je al die ellende en pijn moet doorstaan. En dat klopt natuurlijk niet. Want ieder heeft zijn eigen traject en haar eigen ervaringen.
Wat als je niet weet wat je moet zeggen?
Zeg eerlijk dat je even geen woorden weet. Dat is oké. Wij begrijpen dat. Want ook wij hebben, toen we kankerpatiënt werden, moeten zoeken naar de juiste woorden om het jou te vertellen.
Waarom verkoop ik cadeaus via One Breast?
Tijdens mijn ziekzijn heb ik heel veel kaarten gekregen. En dat was hartverwarmend. En ik kreeg veel (kleine) cadeautjes. Vaak iets met uilen, omdat ik daar enorm van hou. En elk lief gebaar, elk lief woord, elk cadeautje gaf me de kracht om het vol te houden op de allermoeilijkste momenten.
De knuffel van iemand die geen woorden had, de woorden: ik zag dit in de winkel en moest meteen aan jou denken: ze zijn van onschatbare waarde. Dat moet je nooit onderschatten!
Door het geven van een cadeau, hoe klein of groot ook, zeg je zonder woorden dat je aan de ander denkt. Dat je het allemaal snert vindt, dat je het leven wat minder zwaar wilt maken.
Ik hou enorm van symbolische dingen. Bijvoorbeeld een bedel in de vorm van een roer aan een armband. Om je te zeggen dat jij degene bent die uiteindelijk beslist over jouw lichaam, over jouw behandeltraject: dat jij degene aan het roer bent.
Een dolfijn, omdat een dolfijn de kracht toont van ware vriendschap en gemeenschap. De dolfijn vertegenwoordigt ook vrijheid en innerlijke kracht. Ze herinneren ons eraan om te genieten van onze vrijheid en om in harmonie met de wereld om ons heen te leven.
Zijn dit standaardcadeautjes? Zeker niet altijd. Dat hoort ook niet bij mij. Ik hou soms van standaard en soms van apart. En dat zul je terugzien op One Breast.