Het ontstaan van One Breast
One Breast is ontstaan, omdat ik tijdens mijn borstkankertraject niet helemaal kon vinden wat ik leuk vond qua mutsen. Zo is het heel simpel gezegd. Daarom even terug naar het begin van mijn kankertraject.
HOE MIJN BOSTKANKERTRAJECT BEGON
Op donderdag 16 augustus 2018 kreeg ik na het voelen van een knobbeltje een mammografie, gevolgd door een echo. Daarvan schrok ik niet, daarvoor was ik al gewaarschuwd. Waar ik niet op was voorbereid, was op de uitspraak: we vertrouwen het niet, we gaan een punctie maken. Mijn lief was niet mee, ik ging tenslotte slechts voor een mammografie. Tijdens de echo keek ik naar het gezicht van de meneer die de echo maakte. Ik zag hem moeilijk kijken en toen zei hij: ik zie iets wat niet goed is.
En mijn wereld stond stil.
Toch heb ik tot dinsdagmiddag 21 augustus 2018 moeten wachten op de uitslag. En de chirurg bevestigde mijn vermoedens: ik had borstkanker. Wat ik alleen maar wilde weten, waren mijn vooruitzichten. Ze zei: het enige dat u moet onthouden, is dat het te genezen is.
De chirurg vertelde me dat mijn traject als volgt zou zijn:
chemo, amputatie en bestraling. Later kwamen daar nog hyperbare zuurstoftherapie en hormoontherapie bij. En met die laatste ben ik nog steeds bezig en dat duurt nog een paar jaar.
Ik kon niet vinden wat ik zocht
Toen ik eenmaal officieel de diagnose borstkanker had gekregen, ben ik op zoek gegaan. Naar alle informatie over borstkanker die ik maar kon vinden, naar pruiken (toen dacht ik nog dat ik die ging dragen), naar chemomutsen, naar andere informatie die me kon helpen me goed voor te bereiden op mijn hersteltraject.
Maar ik kon niet vinden wat ik zocht. De chemomutsen waren niet helemaal naar mijn smaak bijvoorbeeld.
Uiteindelijk heb ik bewust geen pruik gedragen. Ik voelde me niet fijn met een pruik op mijn hoofd. Ik heb ervoor gekozen met mijn kale koppie rond te lopen, zowel binnens- als buitenshuis. Alleen was het op een gegeven ogenblik te koud om buiten zonder muts rond te lopen. Dus de chemomutsen uit de kast die ik net na mijn diagnose al had besteld. Maar eigenlijk waren de meesten een beetje saai. Ze waren zonder sjaal, want ik wilde absoluut niet de einden van de sjaal in mijn nek hebben hangen. In Zoutelande kwam ik in een winkel een hele muts tegen, voor “gewone” mensen en die heb ik gedragen. En datzelfde gold voor de gewone wintermuts die ik heb gedragen. Ik heb 1 chemomuts ook vaak gedragen, in een lekkere opvallende kleur.
Van een hartenkussen had ik nog nooit gehoord. Hoe ik daarmee in aanraking ben gekomen, vertel ik in mijn volgende blog.
Prothese-bh
Al bij de diagnose had ik te horen gekregen dat ik een borstamputatie zou krijgen. Ik wilde graag tegelijkertijd een borstreconstructie. Met mijn eigen vet, want in mijn lijf geen siliconen. De zorgverzekeraar vergoedde dat echter niet in mijn ziekenhuis. Ik zou voor de reconstructie naar Maastricht moeten. Ik kon wel in mijn eigen ziekenhuis een oriënterend gesprek hebben. Zo gezegd, zo gedaan. De risico’s werden uitvoerig besproken. En de plastisch chirurg maakte me goed duidelijk dat mijn lijf 2 zware operaties niet aankon. Daarbij kwam dat mijn BMI hoog is, dus een extra risico voor een reconstructie-operatie.
Mijn plan was om na de borstamputatie een paar maanden te herstellen en dan een reconstructie te laten doen. In de tussentijd zou ik een externe prothese dragen. Waar ik met 1 borst niet onzeker was over mijn uiterlijk, werd ik dat door die siliconen prothese wel.
Op een gegeven ogenblik was ik de prothese vergeten in mijn bh te doen. En ik voelde me daar heel goed bij. Vanaf toen heb ik geen externe prothese meer gedragen. Alleen, ik had nog wel een prothese-bh aan. En die zat niet meer goed. Dan draag je toch een gewone hoor ik je denken. Maar die zit ook niet goed. Die trekt namelijk ook scheef, want ook die is maar aan 1 kant gevuld met een borst.
Aan verschillende lingeriemerken heb ik gevraagd of ze ook bh’s hebben voor vrouwen zoals ik, die een borstamputatie hebben gehad en bewust hebben gekozen om geen prothese in welke vorm dan ook te gebruiken. Maar ik kreeg elke keer nul op het rekest.
Mijn plan stond vast: ik zou zelf bh’s gaan maken. En tegelijkertijd zorgen dat het steeds normaler gevonden gaat worden om aan 1 kant plat te zijn. Aan de reacties te merken de afgelopen jaren, rust daar nog steeds een soort taboe op.
De naam voor mijn volgende bedrijf had ik snel bedacht: One Breast.
Was een bh het eerste product dat ik ging maken? Nee, mijn eerste product was een hartenkussen. Meer daarover lees je in een volgend blog.
Ben je nieuwsgierig naar de hartenkussens? Ben je nieuwsgierig om meer over mij te weten te komen? Ik nodig je van harte uit rond te kijken op de site.